Geguritan Dyah Satyawati

SÉDAN DYAH SATYAWATI
Om awighnam astu

Sinom.

1. Mangkin wénten caritayang, utusan sampun mamargi, ngojog raris ka purian, ring linggih Sang satyawati, prakanggé saking riyin, papatihé lintang tutut, sring sampun kagocékang, nyidayang pakaryan sami, mula kasub, Tuhayata aranika.
2. Pranamya nabdabang têgak, aturé madulur tangis, “Ratu tityang lintang nista, mamarêkan saking alit, purun mangêtohang pati, mangkin rawuh kari hidup, mangusap – ngusap lima, rawuh mahatur némangkin, lintang lacur, iraka sampun néwata.
3. Sédané ngarana yadnya”, sampun kapidarta sami, muwug raris makoyonan, para istriné manangis, macêbur paguliling, ring nataré pasalêguk, muka ucêm kaêbukan, sinom pada pagulanting, masih luhung, saksat bulan kalêmahan.
4. Sang Satyawati kocapan, duhkitané mangalangit, bêngong-bêngong mapangênan, pitrêsnané mangulilit, nangis ida muntag-mantig, rasa kadi tan pabalung, lêmêt mandapa layuan, twara sida mananggênin, suwé kantu,lélo maring palinggihan.
5. Panyrowan pada manyagjag, sami ngêlisang nulungin, masdliyuran padaa gonjah, bau mara ida éling, dadi mawêtu tangis, manyêlsêl sang sampun lampus, “Inggih ratu gustin tityang, lalis san ratu ninggalin, mangalalu, késah saking pamêrêman.
6. Némangkin tityang ngértiang, mangda sida jua kapanggih, dyastun nêmu suka duka, kabatêk ban trêsna bakti”, ngêlisang lawut mamargi, panyroané pada ngêlur, ngêling masasambatan, misadya pacang mangiring, tan kalingu, pamarginé lwir pawana.
7. Twara liu mangiringang, wang jêro wantah asiki, maadan Ni Sugantika, juru canang kasub ririh, lintang baktiné ring gusti, kalédangin uli malu, nyandang ênto anggon tulad, sêbêng alêp jêgég bangkit, subaditu, ngiring malinggih ring rata.
8. Mamarga tan patolihan, pagêh kayuné astiti, mangéstiang pati brata, ngamanggêhang guru laki, dadi sêngkala di margi, krétané jêg buka bungkus, macêbur nuli mamarga, kalangkung sranta ring margi, ringgang-ringgung, lungan tumbak katungkêdang.
9. Pasih gêtihé ngalimbak, maombakan babar angin, tumbak panahé masasah, upami parangan lanying, aasan oncéré putih, sawangang didih manglêmbur, sasimping miwah karah, mirib bé nyandêrin didih, pêngit mangkug, bon bangkéné mabyayagan.
10. Mangkin sayan madurgama, ngawé jêjêh sang ningalin, kawéntênan ring payudan, ndi kapan sang Satyawati, purun pacang manyingakin, lêwih ngungas boné mangkug, sarat kayuné ngranayang, kabatêk ban trêsna bakti, mangalawut, ngamanggêhang satya brata.
11. Marga sêngka madirgama, mapréngét ban jêmparing, dadapé anggon salumpah, pamarginé inggit-inggit, kêsyah-kêsyuh boné alid, rasayang bon tanjung mênuh, kénto anggon nyalimurang, mangdé sida mangararis, molih lantur, rêgêd ilang atindakan.
12. Sang Satyawati sawangang, maprahu banawa rangin, tunggulé upama bidak, babandaran pati hurip, malayar mangalih bati, mangdé sida ya katêmu, sang Satyawati nayungang, mangéstiang guru laki, twara lantud, napak sawa magunjitan.
13. Dadi bah buka pangsêgang, manêpénin karang asti, mirib kasur makakêbat, panyanggran sang Satyawati, baan tuyuhé mamargi, apa kranané ngarantun, sing sawané ngagêm panah, kajujur masih dêlokin, boya iku, layon idané sang Salya.
14. Katah sawané kacingak, raris ida ngawangsitin, panyrowan ni Sugandika, saha mawacana aris, “Uduh Sugandika nyai, kêma tulak nyai mantuk, mangojog ka puri Madra, sambatin ja pada sami, apang tau, têkéning akêjat-kêjat.
15. Lawutang nyai nangkilang, ring ida sang kawi lêwih, saratang manunas lugra, mangdê munggah dadi gurit, tingkah nira buka jani, mamanggih saranta ibuk, sagét lédang kapirêngang, antuk sang tinggalin rabi, sarêng sêndu, bilih ngawêtuang yéh tingal”.
16. Punika né kabêsênang, antuk sang diah Satyawati, gawung wacanané sarag, pêgat-pêgat sada irit, pramana rarad narisdis, kéwala kayuné wruh, mamawosang mangindikang, saparipolahé tindih, jati sisu, sampun tan éling ring raga.
17. Wyaktiné ni Sugandika, uning maminêhin wangsit, lêngkaran ida sudéwia, krana gêlis matur uning, “Duh ratu sang srining lêwih, mrêtaning wong sakalangun, matra purun tityang nulak, wacanan ratuné mangkin, tityang kukuh, mêkul padan sasuhunan.
18. Tityang ngiring malih nyadma, ka mrêca pada numadi, yan sampun cokor idéwa, ring madya pada manrêsti, sapasira pacang ugi, nyawisang toya padyus-dyus, yadyan mangaturang sêkar, ngaracikang sarwa wangi, tityang ratu, mula juru nabdab payas.


Naskah ini dikumpulkan oleh: I Wayan Sutedja, Buruan, Penebel, Tabanan

Related Posts by Categories



0 comments:

Post a Comment

Copyright © 2008 - Widya Sastra - is proudly powered by Blogger